Gecenin geç bir vakti.Karanlık bir tül misali çöktü üstüme.Tek yürek çarpıntısı var odanın içinde.Oda benim kalbimin inleyen sesi.Şöminemin alevi gittikçe sönmekte.Üşüyorum sensizliğin yüreğinde.Sen gittiğinden beri yaşamıyorum inan ki.
Sevginin bedeli bu kadar mı acı ödenir sevgilim.Afet ve dön geri bebeğim.Sana ihtiyacım yok derken yürekten söylememiştim.Kızgınlığın,kırgınlığın görünmeyen tokatlarıydı sadece sözlerim.Şimdi sensizlikle biçareyim.
Yok olan zaman değil sanki benim.Hatalarımın bedelini ödemekteyim.Sabreden sendin,Ben ise kıymet bilemedim.Küçük dağların efendisi benim sandım inan ki.Seviyor,beni terketmez diye inandırmıştım o gurur dolu kalbimi.Meğer yalan olan benmişim.Şİmdi bu köhne sarayımda sensizlikle gelen her güne isyan ederim.
İşte gece iyice üstüme çöktü.Damarlarımda sensizlik gezinmeye başladı.Her gezinti bir kırbaç darbesi yermiş gibi acı vermekte.Hiç mi sabah olmaz bu bedende? Hiç mi afetmez beni yüreğin?
İşte sabahın ışıkları vurdu bedenime.Büzülmüş kalmışım yerimde.Uykusuz gecelere bir imza daha attım yine.Sensizlik uykuya daldı seni bekleyen yerde.
Adettendir,seven vurulur
Sevilenindir gurur
Sevgi dolu dizgin
Sevgi içten
Sevgi savunmasız
