Seni Bekliyorum. Şiiri - Oktay Çekal

Öylece Bakıp Kaldım, Gözlerim Görmedi.
Anlayamadım, Sessizliğin Çığlığında Seni,
Uzaklara Attığın Her Adımda, Kaybolurken Siluet’in,
Hayatın Sensizliğini, Yaşadım Yüreğimde.
Bir şeyler koptu, Tamiri Mümkün Olmayan,
Ulaşamadım, Kifayetsiz Kaldım.
Ruhum Kaskatı Oldu Bedenimde, Vasiretim Bağlandı.
Bir Kar Yağdı, Her Tanesine Adını Yazdım,
Serap Gibiydi, Eriyip Yok Oldu. Sana Ulaşamadım.
Dokunamadım, Dağlara Vurdum Kendimi.
Amaçsızca Tırmanışlarda, Avuttum Sevgimi,
Yamaçlarındaki Siste Kaybolan, Umutlarımı Aradım.
Sesini Takip Ettim Görünmezliğinde.
Duyduğum Hayalindi Beni Sürükleyen,
Yalnızlığındaki Kara Sisten Çıkmak İsterken, Kayboldum.
Neredesin?
Bir İşaret Ver Geleyim, Suskunluğun –Küskünlüğün mü?
Değişen Neydi, Sen Bu Kadar Değiştin?
Uçurumlar Açtın Patikalara,
Görünmez Tuzaklar Var, İzlerinde,
Yokluğunun Yanı başında, Seni Bekliyorum.

Oktay Çekal
20.04.2011-17.12