Canımı çok yakıyorsun

Eylül çabuk geldi bu sene.
Yazdan kalma sıcak bir gün var.
Akşam güneşi yüzüme vuruyor.
Yerlerde hüzünlü yapraklar,
Yine zamansız geldi sonbahar.

Ayakta öylece duruyorum.
Karanlık yavaşça çöküyor.
Bir şarkı mırıldanıyorum.
Gözlerim hep iskelede,
Saatlerce seni bekliyorum.

Meydanda sokak müziği,
Denizde martı sesleri,
Eski şarkılar eşliğinde,
Yorgun vapurlar bölüyor,
Loş akşam sessizliğini.

Vapurların biri gidiyor.
Biri geri dönüyor.
Dalgalar iskeleyi dövüyor.
Meydanda mahşeri kalabalık,
Önümden insan seli akıyor.

İçlerinde yalnız sen yoksun.
Gözlerim seni arıyor.
Sense hep uzak duruyorsun.
Seni ne çok sevdiğimi,
Belki hiç bilmiyorsun.

Artık bu hasret son bulsun.
Bana bir şeyler söyle.
Aşkıma kalma suskun.
Sessizliğin beni kahrediyor.
Canımı çok yakıyorsun.

Yine efkârlıyım bu gece.
Sensiz zaman geçmiyor.
Söz verdim Eylül’e,
Son vapur gelene dek,
Seni bekleyeceğim iskelede.

Bir asır bile geçse,
Güneş karanlığa gömülse,
Sen hiç gelmesen de,
Kadıköy vapur iskelesinde,
Seni bekleyeceğim her gece.

Mustafa Kaynak