Seni Beklesin Şiiri - İbrahim Ünlü

Beni beklesin dudakların
Aynada güzelliğin
Gecede aydınlık gözlerin
Bir öpücük konduracak alnına
Dudaklarımdaki istek bizzat
Beni beklesin tablada sigaram
Avuçlarında ter
Teninde cennet kokusu
Ayağında halhallar…

Ve gökte sahipsiz yıldızlar
Beni beklesin
Bütün bozuk pusulalarım
Ve en kestirme yollarım sana doğru
Beni sana götüren
Yollar beni beklesin

En ücra hücrelerime değin işliyor sevgin
Allahsız ihanet!
Gizli ispiyon!
Karanlık duvar!
Ve yalnızlığın tanrı-tanır acısı
Çatlar akciğerlerim
En içteki kılcal damarlarına kadar
Ve ben bıktım tekdüze sevmelerden
Hayal-kırığı düşlerden
Yüreğimdeki infilak seni beklesin

Bir şeyler kımıldar içimde
Galiba çiçekler
Galiba ruhumda gezinen sen
Son seslenmeyle gelir ölüm
Er geç gelir
Gelir!
Sensiz bana gelecek ölüm beklesin

Zıpkın gibiydim veletliğimde
Erik çalardık Hanife teyzenin bahçesinden
Maçlar yapardık okul bahçelerinde
Sonra geçti o yıllar
Eridi kol saatimin patavatsız kadranı
Dursun bütün zamanlar
Seni beklesin

Seni sevmekte zaman kavramı yoktur
Şimdi saat:seni daha fazla sevmek!
Onyediyi devirdi yaşım
Onsekizi,ondokuzu,yirmiyi devirmiş
Sağar bir güvercin yüreğini İstanbul’a
Gözleri özgür yeşili
Gagası yalan karası
Sana uçmayan kuşlar beklesin

Maruzatım var Azrail bey
Özür dilerim isyanım var
Gelemedim randevumuza
Yetişmek istedim yetişemedim
Bilirsin bu şehrin trafiğini
Sen de geleceksen eğer Azrail beklesin

Bak dağlar kadar büyük seviyorum seni
Denizler okyanuslar kadar geniş
Çılgın nehirler gibi sapıyorum
Adressiz yolculuklara
Pusulasını yitirmiş meçhuller gibi
Arıyorum gözlerinin kayıp şehirlerini
Sen gelene dek bütün şehirler beklesin

Pezevenk ve ibnelerle süslü
Pahalı caddelerin kenarları…
Yakasında ucuz karanfil takılı insanlar
Rengine tutuklu paraların
Ve konsomatris kadınların alkolik gülüşleri
En.rospusundan en namuslusuna kadar
Bütün bir dünya seni beklesin