Senden gelecek bir sesi bekledim hep
saatlerce,günlerce,aylarca telefonumum başında
Canın,bitanen sevdiğin değilim artık tamam
biliyorum, sus anlatma yüreğini bana
İlk kez hayatta bu kadar çok korkttum
Sensiz olmaktan,sensiz kalmaktan
Ölüm bile korkutmadı beni böyle
Sensizliği düşünmek,yaşamak kadar
Ne zor geldi yaptıkların
Öyle acı verdiki yüreğime
Yaralı bir kuş gibi çırpındı çaresiz
Bir bilseydin,duyabilseydin beni
Giderken bıraktığın bahar yeşili o gözler
döndü çoktan karakışlara
Sana hasret,sana susuz beklerken
Çaresiz bir sevdanın kucağında
Hep kader dedim
Geceler boyu akan gözyaşlarımı sildim
Hayalini sararken kollarım
Ben sana hasret gecelerimde
Seni yaşarken sensiz
Elimde resmin,karşımda yaptığın tahtadan evim
Hüzünlerimle başbaşa
Dilimde hep dualarım sana
Sen çoktan meğer
Çıkartmışsın yüreğinden
Var olan beni ve sevgimi
Ne çok isterdim sesini duymayı şimdi
offff bu kadar kolaymıydı bensizliği seçmek
Bu kadar kolaymıydı gözlerdeki o sevgiyi yok etmek
Öyle çok sevmişken seni, sen benden çok uzak
Adımı bile anmadan,yüreğimi sormadan başka şehirde
Sevgine karşılık sevgimi verdim
Başkasına yer yok senindir bu kalp dedin
Şimdi sevdiğim
Aydınlığımı alıp elimden
Söyle neden hiç bitmeyecek bir karanlığa attın beni
Kayıt Tarihi : 23.5.2006 23:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!