Seni Beklerken Benim Gecem

Üzgünüm dost bir sigara yaktım
Son geceyi belki böyle kutladım
Sevecen değil dünya ve hayat
Güldürmüyor çoğu zaman dost meclisleri bile
Erken değil bu çaresiz hıçkırık
Gözlerim yaş oldu deniz gibi hemde
Dur artık dur diyordu melodiler
İçme bu kadar sigarayı
Gönül ferman dinlemiyordu ruhum almıyordu nefes almayı
Gülebilecek miyim diye düşünmeyi bıraktım
O kadar umursamaz oldum ki küllükler dolu
Yazıyorum sadece 3-5 alkış için bile değil
Hiç kimsesiz olmak için yazıyorum
Yazdıklarım arasında kaybolmak için yazıyorum
Sessizliğe yazıyorum
Yalnızlığa
Birazda umutsuzluğa
Umutsuzluk olmasa belkide yaşayamazdım
Umutsuzluk benim ekmeğim oldu
Kafam hep buhranlı bir tren gibi tütüyor
Kaplumbağa gibi yavaş gidiyorum aslında
Çok hızlı bir halim yok ve pek huzurum kalmış değil
Kırgın değilim ama kızgınım maalesef bilmiyorum
Sebebini bilmediğim bir haldeyim
Çakmağı çakıyorum ve aydınlık biraz işte
Rüyalar görüyorum sürekli rüya rüyanın içinde
Nasıl kaybettiğimi bilmiyorum insanlığımı
İnsanlığımı kaybettim ama bana kaybettirildi diyorum
En azından böyle avunuyorum
Nasıl avunmam?
Başka çaresi olmayanlar hep bahaneye sığınırlar
Gözlerim çakır gibi parlıyor sabah ışığında
Ölmedim diyorum bu gecede
Sevdim sadece delice sevdim
Olmadı herkeste olduğu gibi
Bende aşkta kaybettim kaptan
At diyorum beni ilk durakta ben ayakta duramıyorum
Ve kafam dumanlı şekilde esiyor
İn diyor kaptan son durak
İniyorum sesim kısılmış
Elimde çay var şimdi şekerlerini atıyorum
Acılar ve pek çok gözyaşı
Hesabını soracağım diyerek masaya vuruyorum
Ama sonra içimden gelen sakinlik ve şefkat buna engel oluyor
Gittin gideli hiçbir şey yolunda gitmedi
Ama olsun yinede beklerim ve bekliyorum seni
Kalbim çok kırılmış sevdiğim gitmiş ama bekliyorum
Olursa diyorum olmuyor belki
Ama bekliyorum inan
Sana olan ümidimi kimse söküp atamaz içimden
Sen gidedur şimdi
Ben bekliyorum...