Seni Beklerken Şiiri - İsa Yılmaz

seni beklerken
bir sen öldü gözlerimin önünde

ateşler üstüne düştü yağmurlar
ne nar söndü ne de damlalar

kan çanağında susuz düştü yürekler
bir çöl ortasında soluverdi çiçekler

ağlamak için elleriyle kalbi yokladığında gözler
bir şimşek çakmışçasına kül oluverdi özlemler

bilmem kaç savaşta yenik düşse de umutlar
yine de bir anka gibi küllerinden doğdular

hiçbir anlam ifade etmese de hatıralar
korkuyordu maziye dokunan bıçaklar

ah seni beklerken
ne çok gelip geçti sen gibiler…

04.04.11