Seni Bekler Şiiri - Hatip Çiçek

Gelincik naifliğine eş hatıralar
Parmak uçlarını utandırır
Ufalanan gurur, yitirilen dimağ…
Ruhun kucağında salınır sedalar
Dile küs, dudağa uzak kalır…
Tokmaksız kapı, utangaç eşik
Seni bekler…

Köşe başlarına denk vefasıyla
Avuç içi kadar tenhalaşır gönül
Işığından ürker lambalar
Kelebek ömrü bulaşır nefese
Ağız dolusu ağıt taşınır kulağa
Silinir en koyu gölgeler…
Duvarda saat, uykuda rüya
Seni bekler…

Merhamet göç eder uzağa
Çocuklar unutur umarsızlığı
Salıncakları olur telaş…
Dilencilere zimmetlenir dualar
Ve alışır eller vedalara…
Kirpikleri hüzün örer annelerin
Umudun sonu, canın ruhu
Seni bekler…

Toprak sabırla dinler yağmuru
Eğelenir yeniden sevgiler…
Bir yakarış ulaşır göğün yüzüne
Bakarsın karnı doyar serçelerin
Türkü çağrışır kederin dili
Yalın ayak düşlerle yoklanır uyku
Umulan hayal, yumulan göz
Seni bekler…