Seni sevmek, beklemek sevaptı.
Ve ben sevap işlemeyi çok severim.
Ve ellerim düştü seni beklerken;
Saçlarımın arasından masanın üstüne.
Aslında yığıldı kaldı.
Bir zamanlar karşısında elinin olduğu yere.
Şimdi ise parmaklarım, avuçlarım üşüyor.
Seni sevmek, beklemek
Sevaptı.
Ve ben sevap işlemeyi çok severim.
Öyleyse niye acı çekiyorum?
Kayıt Tarihi : 11.2.2015 22:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!