Yorgun olmak değildi korktuğum, “Yılgınlık” devrildi üstüme.. “ Kasım rüzgarları eserken kasırgaya dönüştü kini..
Kan yürür sanırdım damarlarımda, oysa taşıdığım öfke sandal olmuş dalgaların arasında, batmaya yakın
Hüznün mısraları perde perde çekilirken gönlümün uzak ufuklarına, gecenin gaddarlığıyla tanışmış ömrüm
Kalanları düşlerken, gidenlerin insafsızlığında can vermiş, yaşadığını sandığım ne varsa
Vuslat sarhoşluğu yaşanırken terk etmiş namluyu firak denen öldürücü kurşun
“Kadir’di” adım, sadece “Kadir”
“ Kader” olmuş, günahsız “i” harfi acımasızca katledilirken
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta