seni bekledik hep.
en tatlı uykusunu bölmeden içimizdeki çocukların,
sessiz sedasız,
dağınık eşyalarımızı yerli yerine koyarken,
bir ömürlük vaktimiz var diye avunduk.
vakitsizce geldin;
ortalığı yıkıp gittin.
ne susuyoruz, ne de konuşuyoruz,
hiç bir şey anlamadan...
Kayıt Tarihi : 30.1.2001 20:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!