Her gün ay çıkmadan sahile iniyorum.
Oturuyorum bir banka ayın doğuşunu izliyorum.
Denizden gelen sert rüzgarlar yüzüme çarpıyor;
Sanki yüzüme tokatlar atılıyor.
Güneşin doğuşunu'da izliyorum .
Bunu neye benzetiyorum biliyormusun.
Ben bir Ay'dım sen bir Güneş.
Hane her sabah Güneş doğuduğunda Ay kaybolur.
Sende her ortaya çıktığında,
Bende kendimi kaybederdim.
Sana inanmak istemezdim ama inanırdım.
Sonra sen gittiğinde tek alırdım.
Sadece yanımda sigaram,
Birde seni bana hatırlatan şarkılar var.
Tıpkı Ay'ın yanında parlayan yıldızlar gibi.
Üşüyorum çok üşüyorum!
Bitmesini istemediğim karanlık tek dostum olmuş.
Gündüz olmasını istemiyorum!
Verin bana serin karanlıkları!
Geceler bile sarhoş olmuş sevgilim.
Seni bana hatırlatan ay bile sarhoş olmuş.
Senin yokluğunda çektiğim acıyı;
Bir ben, bir Allah, birde her gece izlediğim Ay bilir.
Arada bir çık gel gülsüm bu yüzüm.
Şevval Güldem
Kayıt Tarihi : 9.1.2024 19:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!