Seni aşk diye sevmedim ben

önce hayra yormalıyım düşümü
sonra sözlerime anlamlar yükleyebilirim
bilmem söylemelimiyim gözlerindeki renk cümbüşünü
bırak hiç baslamasın seni tasvire kalemim

azıcık bulanıyor düşüncelerim
böyle yetim sanmadım yüreğimi hiç ama
ne bileyim işte
öksüz bir sancı dolanıyor içimde yoklugunda
sana sahte şiirler,ısmarlama mısralarla gelmedim

sonbaharı çok seven sen
bakıyorum bir gülüşüyle baharı getiren
ağzıma geliyor tutuyorum
bu dünyada biriktirdiğim ne varsa
dert adına
yine bir sen türküsü çınlıyor kulağımda
susuyorum
tanıdık bir sevinç doğuyor sessiz ve derinden

sonra diyorum ki neden ötelerdesin bu kadar bendeyken
anlıyorum çok geçmeden bu hicrete yabancı değilim ben
müjdeliyorum kendime onu aşk diye sevmedin sen
akan sular durulur,durgun sular bulanır
dudağımızda sade bir çöl kuruluğu kalır
bilirsin büyük dert olur düşünülüpte söylenmeyen

bak burasında ellerim titriyor işte
ey kalem aciz olma sende ben gibi
yazmak gerek devamı olmalı olacak bu şiirin
yazalım ki cıkmaz sokaklar ardına bırakmayalım sevgiyi
zaten biraz mahcubum,utanıyorum bilirsin

onu aşk diye sevmedim ben
o benim bir cok eksik kalmıslıgımı hissettirmeyen
dümeni kırık gemi gibi kıyılarına tesadüfi sıgındığım
ufkunda güneşi hiç batmayan bir liman sanki
daha başka nasıl anlatılır bilmem ki
Ab-ı hayat gönlüme oluk oluk süzülen

seni aşk diye sevmedim ben
isyan ederim bütün kelimelere
tek bir mısram dahi bunu ima ederse
nice güle güzele aşık oldum vuruldum
sende saf ve katıksız eski bir huzur buldum

kaldır bakışlarını sen yine
mavi mavi bak gök yüzüne
inadına gülümsersin büyür çiçeklerde

şimdi ben çocukluğumdan beri yaşamadığım
bilmem kaç baharın öcünü alacağım
ey gerçek sevgili ses ver yoklama yapacağım
içimi kanatmadan sensizlik yüreğimi yakmadan bu yangın
söyle söyle;

BURDAMISIN...?