Anadan üryan..öylece kalsan..saflığın ve berraklığın timsali gibi..ve dudaklarımın ilk başlangıç noktası olsa ayak parmakların..ve her milimetresinde seni duyumsayarak ve biraz daha yukarılara..Cehennem ateşinin bile sönük kaldığını düşündüğüm kasıklarının arasına... yavaş.. ve bir okadarda şehvet dolu dokunuşlarla..
Bu kez sen sarsılsan..ve teninin yarı yolundayken henüz..
Özgürce yaşaya bilmek..sevişmek..bıkmadan usanmadan..Dokuna bilmek..o ay parçası göğüslere..ve gezine bilmek uçlarında..pervasız..
hani..boynunda duraklasam..ve biraz daha derinden çekip kokunu..öpsem..öpsem..doyasıya.Sonra o yanılası dudaklarında bulsam kendimi..yaşam pınarım dediğim dudaklarından kana,kana içsem..ve dilim bulşsa dilinle..bu kez biraz hırçın..ve bir kez daha pervasız..kenetlenip kalsak öylece..
Seni çok arzuluyorum...Sen bilmesende..
Seni Seviyorum..
Kayıt Tarihi : 15.5.2008 10:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!