Seni Arıyorum Sanki Şiiri - Zennehar Yılmaz

Acılar ilmik sarılı boynumda umudu yok yarına Ha boğdu boğacak bitişlerden kurtuluşu yok Kahırlanmaktan acizim kayıbım yitiğim yoksunum Ebediyeti arıyor matemin karanlığı habersizce Kumsallar arıyorum suyu çekik denizlerde Mümkün değil kurtulmak boğazımdaki acı ilmikten Aşk sevda umut hayatın aldatmasındaki teferruat Ebediyeti arıyorum matemin karanlığında Rengârenk kelebekler arıyorum soluk bahar dallarıma konduracak İstemsiz gözyaşlarına boğuluyorum kopuyor filmi hayatın Bayat lokma geçemiyor boğazımdan zehir oluyor tazesi yine Ebediyet arıyorum yine karanlık diyarları gözlüyorum Kumpaslar kuruyorum küfredesi aşklara şu âlemde Kudurur gibi ruhum bedenden yayı çekilmiş ok misali Geçmiş zamanların pişmanlıklarını bile özler gibiyim Soluğum adım, adım kesilirken seni arıyorum sanki Yine ayyukta nefesim tükendi derken savaş veriyor bedenimle Kazanması güç belki ama ruhum bedenime tutuklu Galibi olmayacak bu savaşın bitiminde yok olacak bedeninde ruhum Koş nefesim ebediyete koş ardında olanlardan beş adım öteye koş…