SENi ARIYORUM HARiTALARDA

akşam çekiliyor yanaklarından
yüzün öyle durgun ki
ebrular yanıyor gözlerinde
o yağlıboya yalan
bir doğruluk masalı gibi can-
anlaşılacak birazdan

istiklali aralarken aşağılardan
ayrılığın yağmuru dudaklarında
anlamamıştım. iki yorgun dağ gibi
viran bağ gibi viran bağ gibi
yanlış bir kıyamla vurmuştuk aşka
hatırlar mısın

kitapların arasında senevi
‘ben’ diliyle ‘sen’i ağırlamıştın
ellerin öyle tenha tutamıyorum
kalbin o harabe şimdi nerdesin
beyoğlu hala kafir
umutların en kırığı senden esiyor
iki fincan çaydan utanıyorum

deniz sıkılıyor karanlığımdan
acı vapur dumanısın aldanışımda
aklımda hep o bulutlu yüzün
uçmasını özlüyorum saçlarının

kadıköy nis(y) an ve sen
çaresizlik fırçasında hıçkırır zaman

masaya bıraktığım o şiir yanında mı
-Allah belanı versin istanbul-
ardından bir şairi ağlattığın hatırında mı
bu lügati sevmiyorum (bağışla)
içimde haylaz duygudan
intikam alır gibi
seni unutmuyorum

intihar bir dağın yakarışı
aradığında

içimde eski bir hazdan
müzmin bulaşık… helallik alır gibi
seni arıyorum haritalarda

(8 Aralık 2004, Erzurum)