Seni arayan gözlerime kapanmayı öğretme

Kara çalı diktim göz çukurlarıma
Sevginle yeşertmeni beslemeni diledim.
Umutluydum oysa bir damla versen,
Ne meyveler verecekti sana sevgi dolu ,
Ne meyveler verecekti aşk dolu.
Yapamadın , sevemedin
karaları sevdiğim kadar ,
Aydınlık dolacaktı yarınlar.
Sebebi sen oldun herşeyin
Bu kıtlığın,bu serzenişin,
Bu çaresizliğin , bu sessizliğin
sebebi sensin .
Rüyalar biçtin gözlerimde
Hülyalar çürüttün hayallerde
Çamur çamur ellerimde,
Her seste sana uyanışlarım
Her gölgede seni umuşlarım bitti.

Derken...
Elime aldığım kitapta seni okuyorum
Sayfa sayfa satırlarında.
Ünleminde, virgülünde ,her paragrafında
Ama noktasız.
Bitmek bilmiyor seninle dolu macera
Bitmek bilmiyor sanki sesinle dolu
Tüm mecra.
Kapatmak gelmiyor içimden kitabı
Sözlerinde bana söylediği hitabı
Gözlerime kazıyorum çivi ile
Kimi zaman serçesin,
kimi zaman güvercin
Kimi zaman kanarya,
kimi zaman bülbül sesin.

Yazarı ben olmalıydım bu kitabın .
Seni anlatmalı, ama; bitirememeliydim
Hikayemizi.
Dolu dizgin dört nala koşan kısraklar gibi,
Tüm dünyayı gezermiş gibi
Sonu gelmeyen hayallerin en dibi
Tek bizim olmalıydı şimdi olmadığı gibi.

Her yerde seni arayan gözlerime ,
Kapanmayı öğretme dedim.
Senden başka kimseyi görmesin
Karanlığı bile... düştüğünde içine.
Sen yoksun orda,umutlar yok, yarınlar yok.
Kocca bir hiçlik var kapatınca gözlerimi
düştüğüm karanlıkta.
Tut istedim ellerimi ,kalbimi,beni ...
Ruhumu kabzet nefesinle ılık ılık .

Birden hızlandı okuyuşum
Bilmedim bilemedim nedir bu soluyuşum.
Sanki ;nefes almıyormuşum
Resmen seni soluyormuşum.
Gittiğinde anladım yaprak gibi soluyormuşum.
Vurgun yemiş dalgıç misaliyim
,tufandan çıkmış gibi
heryer duruldu gök mavi değil şimdi
Sanki , gri,sanki siyah ve sanki bilinmeyen
Bir renk yapılmış fırça kullanılmadan.

Uzattım elimi göğe dokunuyorum şimdi.
Uzattım elimi yerde kendimi arıyorum
Ben gökteyken.
Olmam gereken yer aslında tamda yerdeki
senin kalbindeyken
Yavaş yavaş yok oluyormuşum
Ve bunu anlamıyormuşum
Neyi mi!?
Ben seni çok seviyormuşum...