Seni Ararken Çocukluğum Şiiri - Tutku Akter

Seni ararken çocukluğum

Aslında kendimi kaybetmişim bilmezdim

Oynadığım oyuncaklar

Bıçaklarmış da

Ümitlerimi yaralarken akanın kan değil de gerçekler olduğunu anlamamışım

Gözleime taktığım gözlükler hiç pembe olmadı

Olamadı hülyalarım

Aynaya baktığımda ruhumda gördüğüm kırışıklıklar beni mahvederken

Morga kapattığım öpüşler donmuş çözülmüyor

Dokunulmamış dokunulmuşluklar hapsedildiği yerde çürümüş

Kimsenin haberi yok mahvoluşlardan

Celladın son darbesi içimde saklı çocuğu hedef almış

Ama o kadar küçük ki arta kalan

Bulmuyor bulamıyor hedefi

Beştaş oynarken kaybettiği masum bakışlar

İçindeki ürkekliği kamçılıyor

Ölüm değil de yıpranmışlığın gerçekleri

Tedirgin ediyor bakışlarımı

Haykırmak isterim de isyansızlığa

Boğazımdaki sülük izin vermez

Konuşamaz, nefes alamaz olur eller

Boş duvarların verdiği yalnızlık duygusu kadar savunmasız olsa tüm karanlıklar

Gecenin sihrinde doğan ümitler

Güneşin doğuşuna esir düşmüş

Köleliği belki ömür boyu sürer suskunluğuna

İsyanlarını yine sessizliklerinde saklar.....