Seni Ararken Şiiri - Ali Yılmaz

Aşk denileni bulmaya geldim ben bulutlar ardından
Çok uzun yollar aştım, çok karışık ütopyalar gezdim
Semazenlerde Mevlana‘yi görüp döndüm
Durmadan döndüm dünyanın dönemediği yönde
Cehennem sıcağında bedevilere katılıp
Kucağında nur yüzlü Yusuf lar parlayan kuyular gördüm
Ben seni ararken…

Aşk denilen neyledi gel gör diye ağlayan yunuslara karıştım
Biraz şaştım belki biraz kaçtım
Her köşe başına ekmek kırıntıları bıraktım
Ve dönüp baktım bunları yiyen kuşlara
Ben her köşe başına bir kayboluş diktim seni ararken
Seni ararken ben aşk denileni buldum
Geç olsa da güç olsa da buldum
Aşk denilen yalnızlıkla başlar yalnızlıkla bitermiş meğer
Meğer aşk denilen yalnızlığın ta kendisiymiş
Ta kendiymiş yalnızlığın...