Bir demir atma yalnızlığıdır kim bilir, o uzak ve derin sularımızdaki
O kanlı ırmaklarımızda saldığımız kâğıttan gemilerdir, düş taşıyan
Minik avuçlarımızdaki iniltili çakıl taşları gibi kendi ahdımızın ışımasıdır
Kim bilir, belki de en yaşanası ve destansı aşkların hicaz mührüdür
Yalınayak yürüdüğümüz düş bahçelerinde, yüreğimizde taşıdığımız yağız aşklardır
Ezgin göğsümüzdeki korkularımızı astığımız ibrişim düğmeli sevda mintanıdır
O çimdikle kendimize döndüğümüz düş sağanaklarında yaralı hayvanlar gibi kükremektir birbirimize
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta