Seni Aramak Seni! Şiiri - İsa Yılmaz

Dünyaya geldiğimde annemin kucağına sordum Seni
O, herkese şefkatlidir, dedi
İçtiğim o asil, o kutsal süte sordum Seni
O, herkese rızık verir, dedi
Ansızın dökülen gözyaşlarıma sordum Seni
O’ndan ayrılık ölümdür, dedi
Annemden çekip aldılar, ayrılığa sordum Seni
O, hiç terk etmeyen bir dosttur, dedi
Babamın güçlü bakışlarına sordum Seni
O, tüm kainatlara güç yetirendir, dedi

Birden büyüdüm, kapıyı açıp çıktım
Gökten dökülen gün ışığına sordum Seni
O, ışıkların kaynağıdır, dedi
Delicesine dönen şu çılgın dünyaya sordum Seni
O, zamanın ve mekanın sahibidir, dedi
Akşam karanlığında dolunaya sordum Seni
O, varlığı madde ve mana ile yaratandır, dedi

Gezdim dolaştım bir dervişe sordum Seni
O, dedi, aşkların, maşukların efendisidir
Yolumun sonunda suya sordum Seni
O, dedi, ölümsüzlük suyunun sahibidir
Geçtim sudan ateşe sordum Seni
O, dedi, kirli ruhları cehennemde arındırandır

Ateş ile su arasında Seni aradım durdum
Kime sorduysam o var, dedi
Ama baktım Seni bir yerde göremedim
Kur’anı açıp Musa’ya danıştım Seni
Tur Dağında konuştuk, ama ben görmedim, dedi
Meryem oğlu İsa’ya sordum Seni
Göğe yükseltti beni dedi, ama ben de göremedim
Ateşe atılan İbrahim’e sordum Seni
Beni gül bahçesine erdirdi, dedi ama ben de göremedim
Abdullah oğlu Muhammed’e sordum Seni
Ben gördüm dedi, ama sen göremezsin
Nedenini sordum, arınman lazım, dedi
Bir muştu sundu sonra
Dedi ki, cennete gidersen göreceksin
Kızıldeniz’e gömülen Firavuna sordum Seni
O’nu bana hiç sorma, dedi
Ne yapacağımı bilemedim, kalbime sordum Seni
O’nun yokluğunu düşünmek intihardır, dedi
Bir türlü göremediğim ruhuma sordum Seni
Ancak O’nunla var olabilirsin, dedi
Aklıma sordum Seni
Cennet ya da cehennem sen seç, dedi
Karma karışık oldu herşey
Yerlere kapanıp, secdeye sordum Seni
İşte O, burada, dedi
Şeytan çıktı, buna hiç gerek yok, dedi
O'na sordum Seni, sustu
Sonra itiraf etti: Adem, dedi O'nu elimden aldı
İblis binpişman dönüp gitti...