..Ona yazıldı ve o bilmez bunu..Mersin'li..
Bilmem anımsarmısın
Üsküdardaki balıkçıları
Sensizliğin sesi vardı
Gecenin bir vaktinde
Gülhanenin sessizliğinde
Rengi solmuştu
Adalar vapuruyla tokalaşan yıldızların
Yüzlerinden okuduğum
Umutsuzluğun ifadesi
Dalgalar hırçınlaştı boğazada
Gelmeyeceğini duyunca
Tüm sahil yok oldu
İstanbul karardı sevgilim
Sade bir ışık yanmaktaydı
Kızkulesinden umuda doğru
Seni sordular
Sana baktılar karanlığın durağında
Bense
Sensizliği arıyorum
Yokluğunu arıyorum kemdimce
Ama olmuyor güzelim
Adını andıkça
Derin bir ooofff çektikçe
Alışamadığımı hissediyorum
Yüreğimin derinliğinde.
Yüreğimin derinliğinde
Koyu bir karanlık sarıyor benliğimi
Ve birden gülümsüyorum
Dağların ardındaki güneşe hasret
Kar çiçeği özlemiyle
Belki
Umut bir kez daha doğar
Yağmur sonu gökkuşağı misali
(istanbul-Kasım-1995)
Fazlı MutluKayıt Tarihi : 15.2.2005 00:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!