Seni Anmak Şiiri - Mehmet Sıddık Kaya

Ne zaman seni ansam,
Vahalardan bir rüzgâr eserdi gecelerime.
Sana yaktığım bütün serenatları alıp götürürdü.
Boynu bükük kalırdı düşlerim.
Bir fırtına kopardı yüreğimde.
Talan olurdu tozpembe hayallerim.

Ne zaman seni ansam,
Sessizce gidişinin acısı vururdu pencereme.
Kabuk bağlamış yaralarım kanardı.
Gidişin kanatırken yüreğimi, inceden inceye
Sessizliğe bürünürdü bekleyişlerim.
Gözler ferman dinlemezdi,
Islanırdı kirpiklerim.