*Seni Anlıyorum* Şiiri - Ayten Karakaş

ellerim boş
boynum bükük
gözlerimde yaşlarla kaldım
bir sahil kenarında
motorlar gürültüyle kalkarken
kalabalıkta yalnızlığa mahkum bir martı gibi
gözyaşlarımla süzüldüm
daldım

bu kadar ağırmı olmalı bedeli aşkın
hangi berdel getirir seni bana
tevekküllere bırakmışken seni
hangi duada gülümsersin kapımda
ellerin avuçlarımda
sıcak
terli

gülüşlerimi çaldı yıllar dudaklarımdan
şimdi bana kalan
sadece gözümdeki yaşlar
birde bilmem kaçıncı ağıdındaki kalbim
ah zavallı kalbim
hep hüzünlü
ve yalnız

böyle olmamalıydı
biliyorum beni sevmeye çalıştığını
anlıyorum seni
ama olmadı
ikimizin yerinede sevmelerim
yetmedi mutlu nihayetlere
bir sıcak kapıyı açamadı ellerimiz
çam sakızı sevmelerle

yalnızım
evet yalnızım
beni anlayan parmaklarım var kalemimde
ve bir şey sormadan beni yazan mürekkebim
tevekkül ettim seni Allah’ a
dualarımda yoksun artık
bacakları olmayan adam yerlerde süründüğünden beri
sana takılı gözlüklerimi çıkardım
bakmıyorum artık gezdiğimiz sahillere

biliyorum ne olacağını
sanki yaşanmış gibi gözümün önünde
gideceksin
tek çentik bile olmayan bir yaşama
gitmen değil içimdeki acının sebebi
keşke seni ne kadar sevdiğimi anlasaydın
tek haber duymayacaksın benden
mahşere kadar
yiteceğim benliğimde
sessizce toprak kokacağım kırlardaki papatyalara
bir çocuğun rüyalarında gülümsemesi olacağım
bir yıldızın ışığı
bir gece
bir yağmur
çisil çisil yağan gözlerine…

saat:22.25
09/06/2007

ol demişti yüreğim gözlerine
bakamadın...