Beni Sana Anlatmak Şiiri - Atra Gönül Aslan

Öyle bakma ellerim titrer sesim titrer
Ben kovalarım onlar ise peşinden gider.
Öyle bakma, kalbim başkaldırıyor
Utanırım ben, utanır gözlerim, utanır esmer bakışlarım
Sonra sessizlik çöker coşkun dilime
Öylece sakin, öylece masum kalır

Ama durduramam içimdeki ağlamaları
Söz geçiremem kanımda dolaşan fısıltılara

Biliyorum dokunacaksın ellerime
Naif bir öpücük konduracaksın dudaklarıma
Islanacak dudaklarım, Islanacak hallerim, ıslanacak
Isındıkça, biliyorum gözlerinde kaybolacak gözlerim
Parçaları karışacak kanıma, tutamam, tutamazsın
Takıldılar birer birer ruhuma, uzanamam uzamamızsın.

Gözlerin, gökyüzü mü, okyanus mu?
Gözlerin gökyüzünde uçmak gibi bir şey mi?
Okyanus derinliğine inmek, alabildiğine derinlere
Orada kalmak, bir sığınak, bir hayat, bir ömür
Ölürcesine yüzmek gözlerinde
Son nefesime kadar

Teslim olmak
Sokakların dilsiz gecelerinde aşk dediğimiz hece mi?
Sessizce mi yoksa deli nehirler gibi sevişmek mi?
Uzun gecelerin uzun sohbeti midir teslim olmak?
Sedire uzanmak, asma altında, boylu boyuna uyumak
Gece kokan çiçeğe kapılmak mıdır teslim olmak?
Kollarında düşlere varmak mı? Teslim olmak.

Şiirlerin mısralarında mı, türkülerin sözünde mi?
Simidin susamında mı, suyun özünde mi aşk?
Hangisinde buluyoruz kaybettiklerimizi?
Hangisinde bulduk birbirimizi?
Hangisinin adı aşk, yoksa hepsi keskin silah mıydı?
Yüreğimizde onlarca yara bırakan
Öyle bakma düşlerim yorgun, sürgün; üşürüm, kırılırım.
Sana bakınca tek gördüğüm şey, aşk derim

Bir serçenin kanatları kadar hafif, özgür, mutlu sevgilim
Bir kaşık bir fincan, bir yastık bir yorgan, en önemlisi
Bu gemide, dümende sen, mürettebatta ben