Seni anlatmak Şiiri - Hüseyin Şakar

Bana biraz zaman ver
Ortalık dağınık biraz
Kelimelerin her biri bir yerde
Yatağımla duvar arasına düşmüş olabilir bir kısmı
Bir kısmı yastığımın altında olmalı
Bir hayli kalabalık orası
Aralarından en güzelini seçmem gerekli
Seni anlatmak ancak o zaman imkan kazanır belki
Seni anlatmak güzel iştir sevgilim
Zahmetli iştir...
Zahmeti en güzel olan iştir seni anlatmak
Seni anlatmak seni sevmek gibi ciddi bir iştir sevgilim
Biraz zamanımı alacak
Ama toparlarım elbette
Ne zaman silüetini canlandırmak istesem gözlerimde
Havalar bozuyor hemen
Değişiveriyor mevsimler
Ellerinde başka renklerde eldivenlerin
Ve beyaz bir kabanla duruveriyorsun karşımda
Bazen de üşüdüğünü görürüm
Bazen “sar beni” der gibi “sarıl bana” der gibi bakıyor gözlerin
Hâl böyle olunca ceketimi çıkarıp üstüne örtmeyi düşünsem de
O an kaybolur silüetin
Dudaklarında hep bir gülümseme var bunu kabul ediyorum
Ancak gözlerinin sürekli nemli olduğunu görebiliyorum
Her an yağmura karışacakmış gibi duruyor gözyaşların
Neden?
Kalbin kırılmış olmalı, incinmişsin
Sevdiği oyuncağı elinden alınmış çocuk gibi kırık kalbin
Gözlerine bakmadan ezmişler yüreğini
Nerde ağlayan bir surat görsem
Tutar sana tamamlarım
Dudakların gülümser yüzüme
Ama gözlerin ağlamaklıdır hep...
Hayır sevgilim!
Seni üzmek niyetinde değilim
Düşün ki ölümüm acı verecek olsa sana
Ruhum asileşir tanrıya ölmekten vazgeçerim
Ne yazsam ne çizsem bilemedim
Elimde körelmiş kalemim
Körelmiş zihnim
Ben bir ressam değilim
Çizemem resmini boydan boya
Hatırlarım seni saçından tırnağına
Bir sokağını köşesini dönerken görürüm seni
Ben bir yazar değilim
Yazamam seni sayfalarca
Özlerim seni sesinden kokuna
Telleri sırtıma batan ranzamda uyuyakaldığımda
Düşlerim seni
Kızma bana sevgilim!
Dağınık olan ortalık değil zihnimdir
Yalan söylemiyorum!..
Devrik cümlelerim yetmez seni anlatmaya
Ben ancak sevebilirim seni...