Seni Anlatmak Şiiri - Hasan Yılmaz

Bakir ormanlar gizlenmiş,
Kipriklerinin ardına.
Sağanak bakışlarının altında,
Sırılsıklam olmuşum,
Ter mi, yoksa heyecan mı?
Çırpınan şakaklarımda.

Seni nasıl anlatsam güzelim?
Kim tanır seni satırlarda.
Kim anlar bu ölümü?
Çınar serinliğinde asılmış,
Sarı tutkunu gönlümü.

Desem ki....
Bir İlkbahar tazeliği...
Kesif bir gençlik kokusu
Bütün ovalarda.
Çiğ damlasının inceliği
Yansımış ipek dokumada.

Ben hala başlayamadım.
Irmaklar boşanıyor yüreğimde.
Günle anlaştığı noktada
Buluşurken gece,
Akşamüstü mayhoşluğu bedenleşmiş,
Bir yakamoz çekiciliğinde.

Seni nasıl anlatsam güzelim?
Hangi kelime dayanır?
Tarifsizliğine.
Nasıl derim cümlelere?
Bu bir işkencedir
Hem bana, hem sevgime.

Ne bir gülün tazeliği,
Uzlaşır belleğimle.
Ne de bir ney sesi,
Erişir nazenine.
Güfteler acizanedir,
Hüsran olur besteler,
Seni notalara dökemeyince.

Bir kalkıp sorsa kim?
Ne derim?
Nasıl derim?
Bitmeyen bir şarkı gibi,
Söylerim, söylerim...

1995