O günlerde ben 22 yaşında,
Anacığım ise tam altmış yaşında.
Her sabah bir bardak sütle yanı başımda,
O zamanlarda anlayabildim mi seni, yüce sevgini?
Şimdi senden uzaklarda sorgularken yüreğimi,
Neden kırdım, üzdüm, bazen de dinlemedim seni diye,
Dağlar bile dayanmazdı yıllar boyu çektiğin çileye,
Onca sevgisizlikler arasında sen dayandın.
Küçük yüreğinde büyük sevgileri yaşattın,
O yalın sevginle yıllar seni yıkamadı.
Acılar yıkamadı,babam yıkamadı anacığım.
Şimdi seni fazlasıyla anlayan yüreğim,
O günlerde yüreğine, yeterince sahip çıkamadı.
Geç mi kaldım, anacığım seni anlamakta?
Seni anlatmakta geç mi kaldım?
Hep anlattım, hep anlattım ama anlamadılar ki,
Şiirlerimde yazılarımda anlattım.
Çoğu zaman sözlerimle kulaklarını çınlattım.
İstediğim her an yanında olamasam da,
Sen beni sana olan büyük sevgimi hep anladın.
Ama ben seni bencil kalplere bir türlü anlatamadım.
Kayıt Tarihi : 30.4.2009 22:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Derya Altunkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/30/seni-anlatmak-35.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!