Seni Anlatmak Şiiri - Mesut Bozkurt

Hani bir şeyler vardır
insanın içinden kopup, kopup gider
şimdi gecedeyim
saat on iki
ve bir sigara yakıyorum
ve yudumluyorum içkimi
anıları dinliyorum
anılar kapı pencere çalmıyor ki
girdiler, oturdular odama
görgüsüzce
izin bile almadılar benden
sorgudayım şimdi
kelimeler kifayetsizleşti
ne elektrik manyetoları var
bu sorguda
ne acısını hissettim falaka

söz vermiştim sana
dizelerim seni anlatacak burada

Belki kızacaksın dizelerime
belki bir bebeğin şefkatinde
okuyacaksın o dizeleri
kimbilir belkide
güneşi yakalayacaksın avuçlarında

Sen, acıları taşıyabilirmisin yüreğinde
demli bir bardak çayın hasreti gibi
bir gülüş gibi
bir ağlayış gibi
ölmek gibi bir şey hani
boşver diyorum senin dediğin gibi
aman be
olmuyor ama

Güneşin batışını seyrettin bu gün
krallara bile layık olmayan keyifle
oynaştı durdu suların üstünde,
Pamukkale travertenlerinde.
o buruk gülüşlerinde tarihide sorguladın
pes doğrusu,
onlarda korktular
onlarda kacacak delik aradılar
aradılar
belkide ilk kez kaçıyorlardır
bin yıldır,
ne de korkuttun onları
zamana mı kızdın?
gün batımına mı? bilmem ki
hak etmediler ama bunu

Oysa seni karşılamak için
o kadar hazırlandılar ki onlar
üstlerinde biten otlara bile kızdılar
sen geliyorsun diye,
içten bir gülüş
hayran bir bakış beklediler hep
güney rüzgarları kadar sıcak
bir ilgi
açık denizlerde bir gemi gibi
dalgaların en şiddetlisinde beklediler seni
antik kentin tiyatro taşları
bir birlerine fısıldadılar durdular
yanı başından kelimeler geçti durdu
dehlizlerinde dolaştı oranın
ama sen duymadın
boşver
amaaan
offf