Seni Anlatmak Şiiri - Abdurrahman Kaan K ...

Seni anlatmak istiyorum
ama
bilemiyorum
nereden başlayacağımı.
Gözlerinden mi
başlasam diyorum
sonra vazgeçiyorum.
Çünkü; onları
anlatmaya asırlar yetmez.

Yoksa
gülüşün mü konumuz?
Gördüğümde bana;
dertlerimi, acılarımı,
sevgilerimi, sevgisizliklerimi,
aradıklarımı, bulamadıklarımı,
ölenlerimi, kalanlarımı,
geçmişimi, geleceğimi
velhasıl herşeyimi
unutturan gülüşün mü?
Hayır,
ona da kocaman bir
hayır.
Sanki onu,
o doyulmaz şeyi
yeter mi
bu ömür
anlatmaya
diyorum.

Ya ellerin,
Ellerin, derken bile
insanın yüzünü
güldüren
minnacık, narin
ellerin.
O eller ki
bir gün onları
iki elimin arasına alıp
avuçlarını öptüğümü
hayal etmek bile
beni
dünyanın en mutlu insanı eden
ellerin.
Ya onlara
yeter mi asırlar,
yeter mi ha?

Hele bir
başını sallasana
şarkı söyleyerek
ve de “r”leri yutarak...
İçimdeki çocuğu
uyandıran
çizgi film gibi.
Sonra gözlerini irileştirip
ışık saçsan,
sonra bir dilin sürçse
hatta
yere düşsen
kambur kambur yürüsen,
kendini övsen hatta...

Ve hatta
ağlasan
gözyaşlarını sildiğin
kağıt mendilleri
ben
dünyanın en güzel hediyeleri
kabul edip,
saklasam asırlarca.
Yani
nereni,
neyini anlatsam
anlatabilsem
Melekleri kıskandıran
güzelliğini
mi? ..

Bilmiyorum,
bilemiyorum
ama
dur!
Bir şey biliyorum,
bir şeyi iyi biliyorum
ki o da
seni anlatmaya
kelimelerin aciz
kaldığını.
Seni anlatmaya
yılların yetmeyeceğini.
Yani
seni anlatmak imkansız.
Seni ve bendeki seni
sen yapan
sevdamı...