Seni Anlatır 2 Şiiri - Zekeriye Tek

Duvar olur pencereme kelebekler.
Bir iz düşer ayrılıktan sabaha.
Gece bitmez yükseklerde.
Hasret, ayrılık ve özlem düşer yüreğime.
Sensiz Güneş doğmaz, sensiz gül açmaz.
Sensiz bir yok oluş dört mevsim buralarda.

Sensiz çöl sıcağında sevdam Karanlığı boğar.
Gözyaşıyla ıslanır Hicranlı yüzler.
Yükselir tambur sesleri bir bir.
Sevda türküleri unutulur.
Bir an yaslasam başımı,
Hayal aynasında mehtaba,
Sensiz vuslat kaybolur, pişmanlık kaybolur.
Umutsuzluğun fermanı asılır boynuma.
Sensiz Çaresizlik sarar geceyi;
Hep boşa geçer zaman, beyhude.
Sensiz, gönül uslanmaz.
Dil söylemez olur; hayat zehir.
Sensiz hüzün çöker bozkırlara…
Kardelenler açmaz hiçbir zaman.

Sensiz uzaklarda umuda leke düşer.
Soğuk ve karanlık, korku ve endişe…
Sensiz gece olur aydınlıklar penceremde.
Anlamı kalmaz onca düşlerin, haykırışların.
Yokluktan yalnız bir parça kalır yüreğimde.
Rahmet diner, feyiz kalmaz gecelerde.
Buhurdan bir perde çekilir gözbebeğime.
Yağmur seninle var olur. Işık seninle…
Sensiz acı bitmez sığınacak kapılarda.

Yalnızlığın kılıncı düşer boynuma.
Sensiz başaklar tohum vermez.
Yetim kalır bahçemde düşünceler.
Sensiz kalbim acı vermez.
Zaman daralır gün batarken ufkumda.
Mekan olabildiğince genişler.
Varlık seninle anlam kazanır, Yokluk seninle…

Zekeriye Tek
04. 06. 2004
Sivas