Seni Anlatabilmek Kuşlara Şiiri - Ogün Fil

Ne oldu yangın mı ?
Bilemem...
Kül değil, ateş değil, kıvılcım değil, kor değil...
Acizane aklım, karşında buz gibidir.
Kar değil, soğuk değil, yağmur değil...

Yokluğun; basiretsiz, vefasız kirli dünya
Varlığın; sonsuz, firdevs cennetiymiş güya..

Hep mahsun, hep durgun sokak çocuğu gibi yüreğim
Ömrümü biçtim, senin karşında bir hiçtim.
Sokak lambaları kadar ıssız,
Iyi dost gibi yapayalnız,
Divane gibi amaçsız,
Yaralı Kalbim...

Ne zaman geleceksin ?
Ne vakit uğrayacaksın bizim sokaktan ?
Sahi bekliyormuydum seni ?
Beklemek,
Ah o beklemek beni duysa, utanırdı kendinden...
Büsbütün yok ederdi çıkamazdı yerin dibinden..

Yar, ben sana uyandım..
Deme başkasını, dilin lal olsun deme.
Gözlerin görmesin, bilme.
Kulakların işitmesin, duyma.
Senden başkası olacaksa,
toprağım kefenim olsun.
Ben senim, Sana Aidim...
Ben sendenim..

Deniz kumun üstünde nasıl süzülüyorsa,
Ağaçlar toprağın üstünü nasıl örtüyorsa,
Gece bir kuğu gibi sabahın üstüne çöküyorsa
Sen de ruhunla, aşkınla, sevginle, muhabbetinle,
Benim ömrümü tamamla...

Uykumda bile seni kendime emanet etmek,
Uçsuz bucaksız gökyüzünde,
Seninle,
Beyaz bulutların içinde kaybolabilmek...
Seni kendime anlatabilmek
Kuşlara senin adını söyletebilmek,
Seni gözyaşlarımın arasına sokabilmek,
Sevdama senin adını koyabilmek...