Senin gözlerin okyanuslar kadar derin
Ummanlar kadar uçsuz bucaksız
Ve ben kayboluyorum her daldığımda
Gözlerinin o koyu karanlığında
Bazen bir ayna gibi kendi yansımamı
Ya da seninle varolmamı görüyorum
Göz bebeklerin söküyor kalbimi yerinden
Yansıyan bir ışık yetiyor gözlerinden gözlerime
Oradan iniyor gönlümün derinliklerine
Hissediyorum seni bütün bedenimde
Sanki iliklerim doluyor gül kokan nefesinle
Ve ben hayat buluyorum her nefes alıp verdiğinde
Sesin yetiyor aklımın yerinden uçup gitmesine
Senin söylediğin her kelime aks ediyor en derinlerimde
Yavaş yavaş yok oluyorum sesinin buğusunun içinde
Konuş gülüm! Sesini kulağımdan bir an eksik etme..
Kayıt Tarihi : 19.2.2007 15:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!