Hayatımın hazan mevsimi
Dökülüyor bir-bir yapraklar,
Yokluyorum sık-sık nefsimi,
Çağırıyor sinesine topraklar.
Duymuyor artık hiç kimse sesimi,
Rahat alıp veremiyorum nefesimi.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
