Dondurucu bir İstanbul
Sararken benliğimi
Hüzünlendim ben yine
İhtiraslı sokakların
Kömür kokulu soğuğunda,
Kahkahaların hıçkırıkları
Boğduğu yerde.
Umutsuzca kusarken
Gönül yalnızlığımı
Bilinç fakiri vahşi kalabalığa
Acılar vardı artık
Sıla özleminin depreştiği yerde
Ağlamaya mahkum edilen gözlerde.
Yine çıplak bir günün
Günahkar akşamında
Çaresizliği gördüm
Şafağı kan rengine benzeyen
Haksız tutkuların esiri umutların
Ve güneşin koynuna girenlerin
Öldürüldüğü yerde.
Ak köpüklü boğazın
Acılı feryâdımı
Hüzünlü bir bahar melodisimi desem.
Tutki obur sularında
Titrek umutların kaybolduğu
Bir yoksul yaşam,
Seni bana anımsatan
Çok eskilerde...
Kayıt Tarihi : 27.4.2005 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)