Seni Andım Gönlümce Şiiri - Tuba Ulutaş

Bugün seni andım yine gönlümce,
Seni seyrettim gönül defterimde,
Mazideki hayatı tekrar yaşadım seninle,
Bugün seni andım yine gönlümce...

Bana bakışlarında durakladım ilk önce.
İçime işleyen beni benden alan bakışlarında...
Sonra doldu gözlerim yine seninle,
Bugün seni andım yine gönlümce...

Hayatın tadına vardım birkez daha,
Hayal de olsa bir gün geçirdim kollarında,
Anladım ki yaşamak, yaşamak seninleymiş,
İşte ben bugün seninle yaşadım,
Bugün seni andım yine gönlümce...

Sonra yanağıma usulca, Bir kelebek misali
Konan ve anında uçup giden öpücüğünde...
Ben sende durakladım aslında, gülüşünde durakladım,
Ben bugün seni andım yine gönlümce...

Hani sen gidiyordun ya sessiz sedasız,
Hani kapıdan çıkışın vardı ya hiç amansız,
Bir kalemin son damlası gibi akıyordu ya gözlerin
Ben o gözleri andım bu gece,
Ben seni andım bugün yine gönlümce...

Gidişinle kendi gidişimi hatırladım en sonunda,
Sessiz sedasız, dönüşşüz olan gidişimi...
Karanlığın kuytusundaki sessizlik benimdi şimdi,
Benim seninle birlikte gidişimi andım yine,
Ben seni andım bugün yine gönlümce...