Seni andım aşk ile, Şiiri - Mehmet Macit

Düşlerin kıskacından, ayıldım fecir vakti.
Seni andım aşk ile, sabahın seherinde.
Tan yerinde kızıllık, derinden içim yaktı.
Seni andım aşk ile, sabahın seherinde.

Karanlığın ardından güne uyanır bağlar.
Alem aydınlanırken, gönlüm hasretle ağlar.
Güneşim oldun benim, yokluğun içim dağlar.
Seni andım aşk ile, sabahın seherinde.

Seher yelinde saçlar, dans ediyor meşk ile.
Gönül pencerelerim, umut dolar şevk ile.
Dökülür gözyaşlarım, ufka bakıp aşk ile.
Seni andım aşk ile, sabahın seherinde.

Silinmiyor izlerin, sevda dolu yürekten.
Derdime derman olmaz, bülbül ötse ıraktan.
Gül açmış goncasını, yüzün sandım uzaktan.
Seni andım aşk ile, sabahın seherinde.

Yağmur bekliyor toprak, buluta hasret kalmış.
Börtü böcek semahta, seherde aşka gelmiş.
Benim gönlümde çile, ruhumu esir almış.
Seni andım aşk ile, sabahın seherinde.

Esti seher yelleri, ılgıt ılgıt bağrıma.
Söner mi yangınlarım, ateş düştü sağrıma.
Sevdim demek çok mu zor? Gidiyor bu ağrıma.
Seni andım aşk ile, sabahın seherinde.

Ufkun serin rüzgarı, esti sabah yelinde.
Aradı Macit aşkı, gözyaşının selinde.
Kalbinin gizli sırrı, bir güzelin elinde.
Seni andım aşk ile, sabahın seherinde.

Mehmet Macit
03.08.2012