Seni andım Şiiri - Bülent Yapıcı

Seni andım, dün…
Martı çığlıkları arasında.
El ele yürüdüğümüzü,
Göz göze gelişimizi,
Hayallerimizi

İnatlaşarak
Düşlediğimiz bebeklerimizi…

Seni andım,
Güzelliğinin yanında
Anladım, İzmir’in hiçliğini

Uzaklardasın, biliyorum.
Meleklerin koynunda,
Tanrımın huzurunda.

Ayaklarım, seni ilk gördüğüm
Yere getiriyor beni.
Kendimle konuşuyorum
Yürüdüğümüz kaldırımlarda

Tüm sokak lambaları,
Boş banklar,
Çırpınan mavi
Ve içimizi kıpırdatan dalgalar,
seni soruyor…

tüm yıkılmışlığımla da olsa
melekler şehrine gitti diyemiyorum.
Bu nedenle İzmir, “İzmir kokmuyor”