Seni andım yine
Dün hiç anmamış gibi
Sanki hiç anılmamış gibi
Gittim geçmişin bahçelerine
Biraz gölgesinde oturdum sevgi ağacının
Biraz gövdesine yaslandım güven ağacının
Sonra başladım tırmanmaya sen olan ağacı
Ve hiç düşünmedim kırılabilecek dalını
İşte tam son dalına basarken
Kırılıverdi
Ve kırıverdin...
Ardından sarsılışım ve en tepedeyken düşüşüm
Tutamadım dallarını
Tutamadı dalların
Ve senin beni atışın
Artık senin yok oluşun
Du...
Sanki hiç düşmemiş gibi
Seni andım andım
Ve
Sustum
Bir daha anmayacak gibi
Kayıt Tarihi : 3.12.2020 13:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Merve Bozan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/03/seni-andim-34.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!