Zindana Attılar Beni Şiiri - Mustafa Bozkır

Zindana attılar beni
Sevecekken kuşları
Islanacakken delicesine yağmurda
Güller bahçesi armağan edecekken sana
Zindana attılar beni

Yollarda çiçek satan teyzeden çiçekler alacaktım
Aslında bir günümü çiçek almaya
Çiçek almanın verdiği keyfe ayıracaktım
Oysa şimdilerde gündüzü aldılar
Her yer her vakitte gece
Ne çiçek var ne çiçeği satan teyze

Zindana attılar beni
Gözlerime çemen bağladılar
Karanlığa işkence ile karanlık kattılar
Dilimdeki heceye umudu yasakladılar
Ellerime soğuk kelepçe vurdular
Bir seni alamadılar

Zindana attılar beni
Özgürlük uzun sene uzakta
Küçük yaşamımı aldılar
Bülbülün sesini aldılar
Köpeklerden korkumu dahi aldılar
Çok şeyimi her şeyimi aldılar
Bir seni alamadılar

Zindana attılar beni
Seni bulacaklar diye çok korktum
O yüzden adımı sorduklarında sustum