Susmaktı, düşünmekti seni aklıma getiren.
Bazen gözlerimin uzaklara dalmasıydı.
Bazense anıları üstüste koyup, hayal etmekti gelmeni.
Mevsimler hep hazana çalıyordu içimde, sen yoktun.
Uzaktaydın, bilemezdin üşüdüğümü düştüğüm sensizlikte.
Oysa durmak bilmez özlemin farklı hüzünler giydiriyordu bedenime.
Beklemenin bile buruk bir tadı vardı ardından gelecek sen isen.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta