Seni Şiiri - Kamil Karakurt

seni...
susuyorum.
dudaklarımda kavruluyor denizler
susuyorum.
sustukça çoğalıyor deniz aşırı kelimeler

seni...
düşlüyorum.
kurduğum düşler
mandalı boşalmış oyuncaklar gibi ortada
en zoru tek başına saklambaç oynamaktır
bende isterim oynamayı
isterim ki patlasın çanak çömlek
ama...
ne beni saklandığım yerden bulacak
ne de dümdüz gidilecek ebem oldu
annem beni
tek başına
köhne bir odada doğurdu.

seni...
boş ver.
annem komşunun tabağını çorba koyup gönderdi
anlıyor musun?

Kamil KARAKURT