Seni... Şiiri - Turan Bulduk

Düşünmek...
Derin hülyalara daldıran
Dünyamı unutturan seni

Silmek...
Bütün hatıraları,acıları,zorlukları...
Kara kara yazıları çarçabuk...

Ağlamak...
Yokluğuna,gidişine...
Kucaklardan kayboluşuna
Bir martı gibi süzülüşüne
Derinliklere...

Gezmek...
Ayak izlerinin üzerine basa basa...
Elinin değdiği yerlerden tuta tuta...
Geçtiğin köprülerden geçerek...
Uğradığın mekanlara bakarak...
Düşünerek seni ve o günleri...

Gülmek...
Perişan halime,
Yıkılan dünyama,
Kaybolan aşkıma,
Dinmeyen yarama,
Kaybolan yıllara,
Bir mecnun gibi peşinden koşuşuma...

Göçmek...
Uzaklara...
Senin olmadığın en ücra sığınaklara...
Göremyeceğim,duyamayacağım,
Düşünemeyeceğim...

Dinlemek...
Ruhumda bıaraktığın izleri,
Silen rüzgarın sesini...

Söylemek...
Kalbimde açtığın yaranın,
Onarılmaz bir dert oluşunu...

Görmek...
Unutulan yıllarımızın harcanışını,
Karanlık gecelerde...

Sevmek...
Bıraktığın her şeyin,
Senin kadar güzel olanlarını...

Anlamak...
İnleyen kalbin çıkardığı,
Seslerin yazdığı şiirleri...

Vermek...
Ne kadar dolu olsada...
Tüm kalbini ona vermek...

Dönmek...
Ne kadar uzağa gidilse bile,
Ne kadar ayrı kalınsa bile,
Herşeyi silerek...

Yazmak...
Düşündüğüm herşeyi,
Suçları,cezayı,doğruyuyla yanlışı...
Sevgiyi,yolculuğu,acıyı,ızdırabı....

Bulmak...
Zifiri karanlıkta ışık gibi,
Çöl ortasında bir serap gibi,
Ararken seni....

Solmak...
Ayrılığın verdiği acıyla,
İki büklüm olan halimle,
Senin ızdırabın ve aşkınla yanarak...