Senhoşum Şiiri - Mehtap Keklik

Sen benim içimde, benden uzakta
Bense yine melankolik,
Yine senkolik.
Kadehime doldurup gözlerini
Yudum yudum içiyorum
Senhoş oluyorum.
Her şey sen oluveriyor
Fakat sen olmuyorsun.

Devam ediyorum içmeye
Bu kez sözlerini dolduruyorum kadehime.
Duygularımın yıkıntılarında dolaşıyorum
Senden kalan viranelerinde anıların.
Her şey sen dolu
Fakat sen yoksun.
Bense senhoşum, sendeliyor yüreğim.

Şafak sökecek birazdan
Ben akşamdan kalmayım
Akşamdan kalma senhoş
Nasıl olursa öyleyim.

Kapıyı çarpıp çıkacağım birazdan
Almıyorum kalpvitimi yanıma
Doğrusu kalpvizite de ihtiyacım yok hani
Sen olmayınca.
Akşamdan kalma senhoş
Yollardayım yine
Herkes sen oluveriyor karşımda
Gözümü silip silip bakıyorum
Sen yoksun yanımda.
Geçtiğin yollardan geçiyorum
Ayak izlerin bile silinmiş
Yüreğimden gözlerinin izi silinimiş.
Keşke bir şişe sen alsaydım yanıma
Akşamı getirmek zordur buralarda
Sen olmayınca.

Haykırmak geliyor yüreğimden
Sesin sesimin 'ah'larında saklı
Sesini de kaybetmek istemiyorum ya
Yutkunuyorum, haykırışım gömülüyor
Kalbimdeki senhaneme.
Amaan! Hayat böyle geçecek işte
Sen benden bihaber
Ben senkolik,
Ben senhoş.