Senfonim Şiiri - Nihan Yaprak Uslu

15.04.2018 (22:58)
İşte benim senfonim…
Derin sızıların olduğu,
Büyük çıkmazlara varan yollar
Her seferinde bu sefer aşacağım deyip aşamadığım dağlarım var
Büyük depremler var ruhumu sarsan
İçimde bazen anlatamadıklarım var
Geçer zannedip geçmeyen ağrılarım var
Vedalaşmak istiyorum artık o sevmediğim yanımdan
Çok ağır geliyor, kalbim ağırıyor
Kendime üzülüyorum gözlerim doluyor
Kendimin bile anlayamadığı kimsesizliğe gömüyorum kendimi
Yakıyorum gemileri terk ediyorum herkesi yalnızlaştırıyorum kimsesizliğimi
O an bir cehennem ateşi basıyor ruhumu ne yapacağım bilemiyorum
Karanlıklara bakıyorum umutsuz yılgın yenik düşüyorum
Bunların hepsi çocukluğum….
Fırsatsız çocukluğum…
Ağır geçer sancılarım, çünkü yalnızım ben kendi yalnızlığımda
Dolar gözlerim ağlarım, kapanırım kendi karanlığıma
İstemem kimseleri
Yani aslında isterim de istemem
Sessiz senfoni
Duyulduğunu zanneden ama hiç anlaşılamayan sesler
En yakınım bile kakafoni der geçer
Kocam, sevgilim, nefesim, yoldaşım der geçerim
O zaman istemez beni, uzaklaşır
Giderim yanına sokulurum ama içinden gelmez
Gelmek zorunda mı? Değil belki de…
Mecbur muyuz sanki… Basıp gitmesek de ‘hep’ olacak da değiliz ya
Değişir mısralar, özlenmeye başlar o hevesler heyecanlar
Çaktırmam, çaktırırım ağlarım ben kızarsın sen yalvarırım sarılırsın
Gülüp geçsek de ne bileyim, sanırım pek sinmez içimize
Sevme beni biz bize iyi değiliz derim olmayacak sanırım bitiyoruz derim ama içimden
Sonra dalarım geçmişe…
Ayaklarım yere değmez, buldum derdim sığınağımı
Hüznüm de sevincim de eksiklerim de olduklarım da
Hepsiyle geldiğim sana sığınmanın huzuru pahabiçilmezdi
İçim de varlığa varmanın zaferi … ben ben değildim
Gerçek olmayacak kadar inanılmazdı o günler
Ah….
Yaprak yaktın beni, yapamadın şu hayatını tamamlayamadın
Hiç olduklarına bakmadan eksiklerinle çoğalıyorsun
Hep kırık köprüler kuruyorsun kendine
Hah tamam bu sefer oldu dediğim her an kaçtım kendimden
Kurtaramadım cehennemimden
Yetemedim kendime yetinemedim
Öyle alışmışım
Ama bak inan hep mücadele ettim
Başaramadım olmadı çünkü çok yalnızım
Evet yalnızım yapa yalnızım
Kimsem yok
Çok yalnızım
Hep yalnızdım
Sonsuz yalnızım
Kalabalığın için de yalnızım
Gülen yalnızım
Ağlayan yalnızım
Seven yalnızım
Sevmeyen sevilmeyen yalnızım
Bitmeyen yalnızım
Bayan yalnız çocuk yalnız eş yalnız
Kendime yalnızım ben
Çıkamam ben yalnızlıktan
Ben beklerim herkes uysun gelsin yalnızlığım
Uyutarak büyüttüm ben yalnızlığı
Karanlık kimsesiz günlerimde
Varlığın için de büyüttüm onu
Bulamadılar, söyledim duyamadılar
Yalnızım el ver dedim olmadı
Aslında tam oluyordu ama olmadı
Galiba ya bana yakışmıyordu ya da cüsseme
Ama kabullendiğim alıştığım yalnızlığımda yaşıyorum
Yapacak bişey yok
Bu benim senfonim
Sessiz, yalnız, derin, karanlık senfonim…..