Senfoni Eşliğinde Son Dans

“giriş notası sandın kendini küçük bir şarkının
farkına varmadan bir senfoniye başladığının”

inanmadın
ya da istemedin hiç inanmayı
şeytanı aradın ayrıntıda
yol aldı merakın satırlar arasında
orada mı diye gerçek
oysa
önündeydi tam
içinde hatta belki de

tek bir noktaya odaklanmış
göremiyordu gözlerin içindekini
ve çıkamıyordu düşüncen saplandığı yerden
kör bir döngüde duyuldu topuk seslerin
Latin dansını yaparken
şehvetle

ve soldu kırmızı gül
Carmen son çığlığını bırakırken bıçağın ucuna
senfoni bitti
orkestra sustu
dansçı gitti
gerçek kanlar içinde
terk edilirken basılıp üzerine

yayıldı alkışların çınlaması boşluklara
kapandı perde
söndü ışıklar

“ortalık zifiri karanlık şimdi notaların sessizliğine yenik düşmüş
bu kaçıncı senfoni”

27.11.2006

Atilla Güler