Senfoni Şiiri - Emrah Cengiz

Yolcusu nazır, yolu dünden hazır kıta uyanışa, gök kubbe veda doğurur gayrimeşru, don yemiş çiçek, acısı dirildi belli, oradaydı firavun pejmürdeleri, şaşkın kral kıpırdamayı izledi, hatırlamıyor sonu gelmeyen masalı, hatırladığı sonu gelmiş züppe maskaralığı, ancak uçarsa çözüverecek yapbozu, yüzü yanacak, kanı çekilecek ama affedecek, inanmıyolar gece şahitti, nasırlı eller toprağı böldü ve korkusundan dolunayı gömdü,umut derinde sıcak yer bulmuş kendine, anılar hatırata terfi etmiş, veryansın ediyor gece, konser sanıyorlar uzaktan, senfoni acıya ait, enstrüman ıslak saç tellerin, kurutmalı zaman, kurutmalı çok geç olmadan.