Senfoni Şiiri - Metin Egeli

Onca, olanca sessizlik bitmiş,
Duyduğum bir rapsodi uzaktan,
Su sesi gibi ruhuma nüksetmiş.
Gelen her nota sanki ayrı bir melodi,
Her melodi hayata özet,
Ruhumu sarsan
Ve alan beni benden…
Öncelerimde
Kendimeydi şarkılarım,
Kelepçelenmişti,
Dilim dönemezdi yuvasında,
Bir anahtar açtı kilidimi…
Şimdilerde
Yalnız senli şarkılar döner dilimde,
Bir sana okur bestesini.
Yokluğun yarımlıktan az,
Kalp atışlarında dans ediyorum,
Bildiğim tek şey
Bende çarpan koca bir yürek.

Nasıl bir rapsodiyse,
Doyamadan dinlemeye senfoniye dönse…
Bu senfoninin bir parçası,
Sadece senin parçan olsam…
Sıkıca sar,
Eski bir radyonun;
Tozlu hoparlöründen yayılan melodisini,
Bir aşk şarkısını sardığı gibi sar,
Sar, sarmala…
Gel!
Yaşama sebebim ol,
Aç kollarını,
Girdiğin rüyalarımdan
Birlikte yepyeni dünyalara,
Yepyeni senfonilere
Binlerce beste olalım artık.
Her notası kalp atışlarımızdan,
Her “es” ayrı nefes,
Her porte oktavlarca hayat,
Su gibi,
Biz gibi…

Metin Egeli