Senfoni................. Şiiri - Mehmet ...

Mehmet Çoban
1967

ŞİİR


13

TAKİPÇİ

Senfoni.................

Dün akşam su kıyısında yürümeyi düşündüm
Suyun küçük kayaları, taşları aşarken çıkardığı sesleri
Etrafındaki ağaçların arasından öten kuşların seslerini
Rüzgârın ağaç dallarını sallayarak söylediği şarkıyı
İçime çekerek hissetmeyi düşledim
Böyle bir duyguya düşler yeter miydi?
Bugün boş vakit bulur bulmaz suyun kenarına koştum
Uzun bir yürüyüşle bütün düşlerimi yaşadım
Yürürken hissettiğim her duygumla
Paylaştım, bölündüm, bütünleştim

Kenarından yürüyüp geçtiğim kocaman dağ yerinde duruyordu
Kim bilir kaç yüz yıldır eteğindeki yürüyüşlere şahit olmuştu?
Gecelerde ay ve yıldızlarda
Gündüzlerde güneş ve bulutlarda
Dağın şahit olduğu gibi birçok gerçeklere şahit olmuşlardı

İnsan içinden, hayatın gerçeklerinden uzaklaşıp doğayla bütünleşmek farklıydı
Her düşüm, her düşüncem, doğanın kucağında kaldı
Ve ben, doğayla birlikte bütünleştim, doğallaştım
Beni ben yapanlardan uzaklaştım

Beni ben yapanlar
Şehrin gürültüsü, sorunları, insanların çıkar çatışmalarıydı
Hayal meyal hatırladığı insanlık değerlerinin medeniyet içinde kaybıydı
Kısa da olsa kurtuldum onlardan
Kurtuldum yaşamın içindeki tuzaklardan

Su kenarında biriken göletten kurbağa sesleri geliyordu
Sanki halime hem gülüyor, hem seviniyordu
Oturdum bir taş üzerine
Söyleştim kurbağayla bütün sevgimle
Diyordu ey insan yaşarım ben doğal halimle
Sense dolaşırsın yapay düşüncelerinde
Kurduğun hayatlar hep çıkar peşinde
Paylaşımı unutmuşsunuz bireycilikte
Ne söyleyebilirim sana ben bu gerçeklikte

Ne kadar haklıydı
Çerçevesi çizilen düşüncelerden farklıydı

Kurbağalarla konser verdim ıslıkla
Kimi zaman oynak türküler, kimi zaman uzun havalarla
Konserime katılan rüzgârla
Bizi dinleyen ağaçlarla
Yerleri süsleyen bin bir türlü çimen ve çiçeklerle
Günü ettim bugün, coşkuyla, sevinçle

Ne yazık, dönmem gerekiyordu geriye
Beni yapaylaştıran medeniyet içine
Ayaklarım giderken geriye
Kalbim bağlıyken sevgiyle
Düşlerimi aldım yeryüzünden
Topladım anılarımı su kenarından
Vedalaştığım kurbağalardan
Yürüdüm içim ağlamaklı çiçekli yollardan
Yürüdüm medeniyet denilen yaşam içine
Ben aklımı, kalbimi su kıyısında bırakmışım kime ne?

04.11.2012 - İzmir

Mehmet Çoban
Kayıt Tarihi : 4.11.2012 00:14:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Sevda Güney
    Sevda Güney

    Ne yazık, dönmem gerekiyordu geriye
    Beni yapaylaştıran medeniyet içine
    Ayaklarım giderken geriye
    Kalbim bağlıyken sevgiyle
    Düşlerimi aldım yeryüzünden
    bu güzel ve anlamlı çalışmanızı ve sizi kutlarım
    saygılar +10

    Topladım anılarımı su kenarından
    Vedalaştığım kurbağalardan
    Yürüdüm içim ağlamaklı çiçekli yollardan
    Yürüdüm medeniyet denilen yaşam içine
    Ben aklımı, kalbimi su kıyısında bırakmışım kime ne?

    Cevap Yaz
  • Bülent Aydınel
    Bülent Aydınel

    Kutluyorum sayın şair...Saygılarımla...

    Cevap Yaz
  • Adem Uysal
    Adem Uysal

    doğal olan ne var ki? herşey yapaylaştı. insanllık teknolojiye hükmedecekti, bir de baktık teknoloji insanı egemenliğinin altına aldı. sonrası malum insan köle teknoloji efendi.

    Cevap Yaz
  • Necdet Arslan
    Necdet Arslan


    Yaşamak,yürümek demektir asılnda. Düşe kalka yol alıyoruz...
    Sizi dinlemek keyifli Sayın ÇOBAN.

    Erdemle.Selamlarımla.

    Cevap Yaz
  • Muzaffer Kalaba
    Muzaffer Kalaba


    Su kenarında biriken göletten kurbağa sesleri geliyordu
    Sanki halime hem gülüyor, hem seviniyordu
    Oturdum bir taş üzerine
    Söyleştim kurbağayla bütün sevgimle
    Diyordu ey insan yaşarım ben doğal halimle
    Sense dolaşırsın yapay düşüncelerinde
    Kurduğun hayatlar hep çıkar peşinde
    Paylaşımı unutmuşsunuz bireycilikte
    Ne söyleyebilirim sana ben bu gerçeklikte


    sevgili dost,
    Bu güzel ve anlamlı çalışmanızı ve sizi yürekten kutlarım.
    Güzeldi......başarınız daim olsun.
    Saygılarımı sunuyorum.......

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (10)

Mehmet Çoban