Dün akşam su kıyısında yürümeyi düşündüm
Suyun küçük kayaları, taşları aşarken çıkardığı sesleri
Etrafındaki ağaçların arasından öten kuşların seslerini
Rüzgârın ağaç dallarını sallayarak söylediği şarkıyı
İçime çekerek hissetmeyi düşledim
Böyle bir duyguya düşler yeter miydi?
Bugün boş vakit bulur bulmaz suyun kenarına koştum
Uzun bir yürüyüşle bütün düşlerimi yaşadım
Yürürken hissettiğim her duygumla
Paylaştım, bölündüm, bütünleştim
Kenarından yürüyüp geçtiğim kocaman dağ yerinde duruyordu
Kim bilir kaç yüz yıldır eteğindeki yürüyüşlere şahit olmuştu?
Gecelerde ay ve yıldızlarda
Gündüzlerde güneş ve bulutlarda
Dağın şahit olduğu gibi birçok gerçeklere şahit olmuşlardı
İnsan içinden, hayatın gerçeklerinden uzaklaşıp doğayla bütünleşmek farklıydı
Her düşüm, her düşüncem, doğanın kucağında kaldı
Ve ben, doğayla birlikte bütünleştim, doğallaştım
Beni ben yapanlardan uzaklaştım
Beni ben yapanlar
Şehrin gürültüsü, sorunları, insanların çıkar çatışmalarıydı
Hayal meyal hatırladığı insanlık değerlerinin medeniyet içinde kaybıydı
Kısa da olsa kurtuldum onlardan
Kurtuldum yaşamın içindeki tuzaklardan
Su kenarında biriken göletten kurbağa sesleri geliyordu
Sanki halime hem gülüyor, hem seviniyordu
Oturdum bir taş üzerine
Söyleştim kurbağayla bütün sevgimle
Diyordu ey insan yaşarım ben doğal halimle
Sense dolaşırsın yapay düşüncelerinde
Kurduğun hayatlar hep çıkar peşinde
Paylaşımı unutmuşsunuz bireycilikte
Ne söyleyebilirim sana ben bu gerçeklikte
Ne kadar haklıydı
Çerçevesi çizilen düşüncelerden farklıydı
Kurbağalarla konser verdim ıslıkla
Kimi zaman oynak türküler, kimi zaman uzun havalarla
Konserime katılan rüzgârla
Bizi dinleyen ağaçlarla
Yerleri süsleyen bin bir türlü çimen ve çiçeklerle
Günü ettim bugün, coşkuyla, sevinçle
Ne yazık, dönmem gerekiyordu geriye
Beni yapaylaştıran medeniyet içine
Ayaklarım giderken geriye
Kalbim bağlıyken sevgiyle
Düşlerimi aldım yeryüzünden
Topladım anılarımı su kenarından
Vedalaştığım kurbağalardan
Yürüdüm içim ağlamaklı çiçekli yollardan
Yürüdüm medeniyet denilen yaşam içine
Ben aklımı, kalbimi su kıyısında bırakmışım kime ne?
04.11.2012 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 4.11.2012 00:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beni yapaylaştıran medeniyet içine
Ayaklarım giderken geriye
Kalbim bağlıyken sevgiyle
Düşlerimi aldım yeryüzünden
bu güzel ve anlamlı çalışmanızı ve sizi kutlarım
saygılar +10
Topladım anılarımı su kenarından
Vedalaştığım kurbağalardan
Yürüdüm içim ağlamaklı çiçekli yollardan
Yürüdüm medeniyet denilen yaşam içine
Ben aklımı, kalbimi su kıyısında bırakmışım kime ne?
Yaşamak,yürümek demektir asılnda. Düşe kalka yol alıyoruz...
Sizi dinlemek keyifli Sayın ÇOBAN.
Erdemle.Selamlarımla.
Su kenarında biriken göletten kurbağa sesleri geliyordu
Sanki halime hem gülüyor, hem seviniyordu
Oturdum bir taş üzerine
Söyleştim kurbağayla bütün sevgimle
Diyordu ey insan yaşarım ben doğal halimle
Sense dolaşırsın yapay düşüncelerinde
Kurduğun hayatlar hep çıkar peşinde
Paylaşımı unutmuşsunuz bireycilikte
Ne söyleyebilirim sana ben bu gerçeklikte
sevgili dost,
Bu güzel ve anlamlı çalışmanızı ve sizi yürekten kutlarım.
Güzeldi......başarınız daim olsun.
Saygılarımı sunuyorum.......
TÜM YORUMLAR (10)