Şurda pembe evdeki çocuk hayallerimiz,
Kırık ümitlerimiz her gidişle külleşen.
Ölüm bir çelik hançer, hatıraları deşen,
Ve uzayan, titreyen, çaresiz ellerimiz.
Yılların önündeyiz kürek mahkumu gibi...
Kader bu belli olmaz, belki yağmur, belki kar.
Ölüm gülerken insan, alır toprağa sokar,
Dalından koparılmış bir kuru yaprak gibi.
Kayıt Tarihi : 25.9.2016 14:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!